Literatur idazlanak
ABG-1^
Jadanik bati denbora gutxi
geratzen zaiolakoa
ez da batere pentsatu gabe
zokora baztertzekoa;
gauza serio samarra dela,
ez dela pisu bakoa,
horrexek nauka erpez helduta,
noragabeko usoa.
Pentsatzen hasiz gero, bizitza
haizearentzat sare da:
etorri ahala doan indarra
hutsartearen jabe da;
gazte nintzena irri ta barrez
joan nintzenaren [zenaren] pare da, (1)
irina merke eralgi nuen,
nire bahea gabe da.
Gaztetasuna ez ezik [ezik] sasoia, (2)
sasoi-kondarrak ere bai,
garaiz kanpora ote nabilen
susmoak narabil daldai*;
galdu dugunaz ez dugu ezer,
igaro denaz ere jai,
adorearen pixka [pizka] urriak (3)
geratzen zaizkit gozagai.
Errudunaren bizitzak ez du
zer-dasta gozo askorik,
akorduaren bazter gehienak
mikatzak ditu osorik.
Zerbait nahi luke konpondu baina,
hain dauka dena lausorik,
ilun-zorian kateatuta
ezin du eman pausorik.
