Bitoriano Gandiaga

Literatur idazlanak

ELR-1^

Ni, ta niregan, neure
lenengo gomuta...
Argi-senti xarmanta, (1)
intzaren preskuran.

Ordu barriak, goiza,
aaztuta itzi eban.

—... Eguzkia loratan,
bideko larroseta*
Udabarrikotan...— (2)

Ta ni, arin eta alai, (3)
pozetik pozera,
alai ta arin, aurrera,
geituz, egabera...
amar t'erdiak zear
argia bezela.

Ordu barriak, goiza,
aaztuta itzi eban,

arin eta alaiezko
ta argizko t'oraindiko
lorazko abian.

Amabietan altu
jarri nintzan, goian,
eberdi* t'egunaren
geldi sargorian.

Ordu barriak, goiza,
aaztuta itzi eban,

—arako goiz, arako
ordu zaar egindako
argi-senti ez-baia—,
aspaldiko lekutan.

Jarri nintzan, goian,
eberdi t'egunaren
geldi sargorian.

Ordu barriak, goiza,
aaztuta itzi eban.

Eta nire gomuta,
lenengo gomuta,
—arako goiz, arako...
ordu zaar egindako
argi-senti ez-baia—,
gero ta miñago dan
gero ta aaztuagoa,

izandako zerbaiten
izan-naiezko zerbait
eder t'eziña edo
falta gozo bat da.

Ordu barriak, goiza,
aaztuta itzi eban.

Argi-senti xarmanta,
gomuta, gaur, ozta!...

Ordu barriak, goiza,
aaztuta itzi eban.

...Aspaldiko lekutan!.

________________

ELRP^

Yo. Y, en mí, mi primer recuerdo...
hermosa aurora,
al fresco del rocío.

La nueva hora lanzó al olvido
a la primera.

—...el sol, entre las flores
de primavera,
en el rosal del senderuelo—.

Y yo, alegre y festivo,
de gozo en gozo,
avanzando alegre y ligero,
confiado... cual la luz
hacia las diez y media.

La nueva hora olvidó
a la primera,
en su avanzar ligero, alegre,
luminoso y florido.

Llegué a lo alto,
al sofocante y quieto
calor del mediodía,
calor de la canícula.

La nueva hora lanzó al olvido
a la primera
—aquel amanecer,
aquella desvaída aurora,
hecha ya hora vieja—
a la sombra del tiempo.

Me situé en la altitud,
al sofocante y quieto
calor del mediodía,
calor de la canícula.
La nueva hora olvidó
a la primera.

Y mi recuerdo,
primer recuerdo,
—aquel amanecer,
aquella desvaída aurora,
hecha ya vieja hora—
que es algo, cada vez más doloroso,
algo cada vez más difuso,

es un querer tener un algo
—hermoso y ya imposible—
que se ha tenido,
dulce nostalgia.

La nueva hora lanzó al olvido
a la primera.

La hermosa aurora
apenas es recuerdo...

La nueva hora olvidó
a la primera.

...a la sombra del tiempo.

Edizio kritikoa: Paulo Agirrebaltzategi
Gipuzkoa.net-aren logoa