Literatur idazlanak
L3G^
Zerbait entzun dut, ostera baina
ez dakit gauza garbirik,
artzai-jendeak apenas bait du
sekula ezer argirik.
Base hortan jarririk
ez dut fede handirik
entzun dudan berriketan,
dena daiteke ipuin berri bat
aproposko gezurretan.
Horra nik entzun-edo dudana,
ez bait nago txit seguru:
Pedro behingoan Gomistegitik [I]
aldetzeko omen dugu.
Bihurri daraturu,
norbaitek amatu [sic, asmatu?] du
sekulako pikardia:
Pedrok errazki uzten duela
abandonuan ardia.
Ni neuk ezin dut sinestu ere
Pedrok alde lezakeenik,
ezin ukatu Gomistegiko
figura handi bat denik.
Ardiei dasaiet nik
eman dien [sic] baimenik
erabaki hortarako;
non behar dute artzain hoberik
zelai eta kortarako?
Zeregin asko izan du Pedrok
Gomistegiko etxean:
txerri jagole ere ihardun zen
makinatxo bat urtean.
Eten gabe lanean,
ardura ederrean,
ezagutu dut gizona,
aldetzen badu ere, itzuli
dadila lehenbaitlehen hona.
Gehienez alai, noizbait serio,
besteok ohi dugun legez,
kanpoko jende berritsuagaz
ligatu ohi dizu eurrez.
Kariņotsua berez,
begietako barrez
egin ohi die harrera;
artzain ez ezik enbajadore
egin zezakeen karrera.
Begi ona du bai ardientzat,
bai jendearentzat ere,
mesede alde erregalorik
jasoa du betiere.
Harremanetan trebe,
tratuetan halere
azkar jokatu du beti:
eskola-gizon ez izan arren
haiek bezainbat badaki.
Dudatan eta pizka bat triste
ari nauzu gaur kantari,
ez bait diot nahi federik eman
entzun-berri dudanari.
Baina hala badadi
agur nere gurari
sentimentu ta besteri,
gauzak direnez hartu nahi ditut,
zuk, Pedro, aurrera segi.
Guk oroituko zaituqu sarri,
nola ez oroitu bada?
Zu joatean, hor zure falta
non behar diguzun laga.
Ostera, beharbada,
dena ez bada traba,
bisitatuko gaituzu,
hemen lagatzen duzun jendeak
benetan maite zaitu zu.
1983 - maiatza
